Η γραφίδα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη συνεχίζει αγόγγυστα στα ποιήματα της νέας συλλογής του την περιγραφή της ανείπωτης ομορφιάς, τη σκιαγράφηση του εγώ μέσω του εμείς, την ιδιαίτατη ανασύνθεση της συναισθηματικής νοημοσύνης. Το βιβλίο «Ίμερος» (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2012) συντάσσεται με την άποψη του πολύπτυχου της ερωτικής εμπειρίας και της συνακόλουθης πλήρωσης του εαυτού. Ο έμπειρος ποιητής αναστοχάζεται την ομορφιά, επιδιώκει την ανάδυσή της σε κάθε αισθητηριακή στιγμή, προβάλλει τη δύναμη της ζωής μέσα από «τ’ αστραφτερό της Αφροδίτης είκασμα». Χρησιμοποιεί λεπταίσθητα εργαλεία, υφολογικά, εκφραστικά, λεξιλογικά, εικονοποιητικά. Αντλεί έμπνευση από την ανθρώπινη κατάσταση μεταξύ μύθου και ιστορικής εμπειρίας, αξιοποιεί σύμβολα της ελληνικής παράδοσης, επικεντρώνεται σε λεπτομέρειες ενός πολιτισμού που περιέχει το ατομικό και το συλλογικό, τη λεπτότητα και την ολότητα που μέλλουν, εν προκειμένω, να επαναπροσδιοριστούν από τον επιμελή αναγνώστη. Ο ποιητής μιλάει χαμηλότονα, περιγράφει εξ αποστάσεως το γεγονός του έρωτα και του ερωτισμού, παρατηρεί και καταγράφει την ουσία του. Ένα ικανό δείγμα το τρίστιχο «Ο έρως απ’ τη φύση του είναι ξένος / σ’ αυτόν τον κόσμο˙ το είπε μια θνητή / γυναίκα που σβηστά θαρρώ είχε χείλη» (από το ποίημα Λιλαία).
 

www.oanagnostis.gr