Το «Φλεγόμενο αγόρι» είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο. Μια ζωντανή, εκτενής, και διόλου «μυθιστορηματική» βιογραφία σχεδόν 1.200 σελίδων, για έναν άνθρωπο που έζησε μία απολύτως «μυθιστορηματική» ζωή. Ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή λογοτέχνες, ο Πολ Όστερ, πολύ μεγάλου αναστήματος συγγραφέας, εγκαταλείπει τη μυθοπλασία για να βυθιστεί στον κόσμο ενός ομοτέχνου του που έζησε, κοντά έναν αιώνα πριν, μια ζωή μικρή, πλημμυρισμένη όμως με γεγονότα και λέξεις — μια ζωή που τελείωσε νωρίς, και άδικα, μα που ίσως δεν σπαταλήθηκε εντέλει. Το αποτέλεσμα είναι αυτός ο επιβλητικός τόμος που διαβάζεται μονορούφι και μας συγκινεί. Και μας μαθαίνει πολλά.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Όστερ μου είχε πει ότι θα ήθελε κάποτε να γράψει ένα αφήγημα για τη ζωή ενός άλλου παραγνωρισμένου, του Στίβεν Κρέιν. Ο Κρέιν δεν έγραψε ποτέ το μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα· μοιάζει όμως να ήταν ο ίδιος ένα μεγάλο, γνήσια αμερικανικό, μυθιστόρημα.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Η βιογραφία αυτή, βασισμένη σε εξαντλητική έρευνα, διαφέρει κατά πολύ από όσες έχουμε ως τώρα συνηθίσει. Ο Όστερ την έγραψε για να αναδείξει σε πλάτος και σε βάθος έναν συγγραφέα που πολύ πρώιμα εισήγαγε στην αμερικανική λογοτεχνία τον μοντερνισμό. Γι’ αυτό στις μισές και πλέον σελίδες του βιβλίου του αναλύει όλα σχεδόν τα έργα του Κρέιν στήνοντας ένα θαυμάσιο συγγραφικό κι αναγνωστικό πανόραμα, όπου εντάσσει πλήθος χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Και μέσα –αλλά και πάνω– από αυτά αναδύεται μια ολόκληρη εποχή κοινωνικών ανακατατάξεων, επιστημονικών ανακαλύψεων κι εφευρέσεων που θα άλλαζαν τη μορφή του κόσμου.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

O Στίβεν Κρέιν είναι ένας θρυλικός Αμερικανός συγγραφέας του τέλους του 19ου αιώνα. Είχε γεννηθεί το 1871. Ψηλός, αδύνατος, ωραίος, βυρωνικός, αλλά και αυτοκαταστροφικός, μποέμ, τυχοδιώκτης, μονίμως άφραγκος και βουτηγμένος στις καταχρήσεις, πέρασε ατέλειωτες ώρες σε δωμάτια που μοιραζόταν στο Μανχάταν και σε φτηνά καταγώγια της 6ης Λεωφόρου. Έβρισκε τον εαυτό του στα μπορντέλα και ερωτεύτηκε την Κόρα Τέιλορ Στιούαρτ, που διατηρούσε ένα μπορντέλο, το Hotel de Dream, στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα. Ήταν μια λογοτεχνική δόξα που την οφείλει στο μυθιστόρημά του «Το κόκκινο σήμα του θάρρους», το απόλυτο μυθιστόρημα για τον αμερικανικό εμφύλιο (εκδόσεις Μεταίχμιο).
Ήταν όμως και από τους πρωτοπόρους του αμερικανικού διηγήματος και από τους συγγραφείς που επηρέασαν τον Χέμινγουεϊ ή τον Θίοντορ Ντράιζερ. Την άνοιξη του 1897 ο Κρέιν και η Κόρα ήρθαν στην Ελλάδα για να καλύψουν τον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Τριάντα μέρες στην πεδιάδα της Θεσσαλίας και η θλιβερή ήττα του ελληνικού στρατού. Μπορούμε να φανταστούμε τον Στίβεν και την Κόρα στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους να κάθονται στα καφέ ή να φωτογραφίζονται, με στολές πολεμικού ανταποκριτή, στο φωτογραφικό στούντιο Boeringer, στη γωνία των οδών Ερμού και Νίκης. Μετά την Αθήνα το ζεύγος έφυγε για το Λονδίνο. Αλλά ο Κρέιν, άρρωστος από φυματίωση, αργοκαίγεται και αφήνει την τελευταία του πνοή σε ένα σανατόριο της Κεντρικής Ευρώπης, πριν καν κλείσει τα τριάντα χρόνια του.
Ο Στίβεν Κρέιν είναι το «Φλεγόμενο αγόρι» στη βιογραφία-άθλο των 1.176 σελίδων που του αφιερώνει ένας σύγχρονός μας συνάδελφός του, ο Πολ Όστερ. Η βιογραφία παρουσιάζει τη σύντομη ζωή του Κρέιν σαν ένα έπος. Ο Όστερ, ηλικιωμένος πλέον συγγραφέας, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του, αισθάνεται δέος, όπως μας λέει πάλι ο ίδιος, μπροστά σ’ αυτόν τον μακρινό νεαρό ομότεχνό του. Βυθίζεται στο έργο και τη ζωή του Κρέιν, σαγηνεύεται και φτιάχνει αυτήν τη βιογραφία-ποταμό.
Ίσως υπάρχει και κάποιο αυτοβιογραφικό στοιχείο σ’ αυτό το έργο του Όστερ. Ο γιος του, Ντάνιελ, ήταν κι αυτός ένα φλεγόμενο αγόρι. Τον Απρίλιο του 2022 ο Ντάνιελ, που ήταν τότε σαράντα τεσσάρων ετών, βρέθηκε αναίσθητος σε σταθμό του μετρό στο Μπρούκλιν. Ο θάνατός του από overdose βεβαιώθηκε λίγο μετά στο νοσοκομείο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε κατηγορηθεί ότι είχε προκαλέσει τον θάνατο της μόλις δέκα μηνών κόρης του Ρούμπι. Η αιτία θανάτου του βρέφους ήταν δηλητηρίαση από ηρωίνη και Φεντανίλ.

Ο Paul Auster βιογραφεί ίσως μία από τις πλέον μυθιστορηματικές μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τον Stephen Crane, μέσα από μια συναρπαστική εξιστόρηση που ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της βιογραφίας και της αυθεντικής λογοτεχνίας.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Γράφοντας σε ένα πυρακτωμένο ύφος που δεν φείδεται υπερβολών και επιθέτων την ίδια στιγμή που εξυμνεί τη λιτότητα του βιογραφούμενου συγγραφέα του, ο Πολ Όστερ καταθέτει το πιο ανυπόκριτα ειλικρινές κείμενο που θα μπορούσε να γράψει ένας συγγραφέας για τα γοητευτικά ψεύδη της γραφής σε συνθήκες βραδείας καύσης που τόσο η εποχή όσο ο κόσμος και η συνείδησή μας έχουν ανάγκη. Αν κάτι του χρωστάμε είναι βαθιά ευγνωμοσύνη όχι μόνο που γράφει με τέτοια αφοσίωση ένα τόσο συναρπαστικό αφήγημα για έναν (σχεδόν) ξεχασμένο συγγραφέα αλλά κυρίως που επαναφέρει τη λογοτεχνία στα μεγάλα της μέτρα.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Πολ Όστερ δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι γνωστός από τη δημοφιλή τριλογία του της Νέας Υόρκης και το τελευταίο του ογκώδες μυθιστόρημα-ποταμός με τίτλο «4 3 2 1». Το «Φλεγόμενο αγόρι» αφηγείται την ιστορία ενός προσώπου-μύθος για την αμερικανική δημοσιογραφία και μυθοπλασία, του Στίβεν Κρέιν. Ο Κρέιν υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής σε δύο πολέμους (και στην Ελλάδα για να καλύψει τον ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897) και άφησε πίσω του ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, «Το κόκκινο σήμα του θάρρους» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο). Ο Όστερ χρησιμοποιεί ένα τεράστιο υλικό ντοκουμέντων από τη ζωή του Κρέιν, η οποία ήταν πολυτάραχη και πολυσχιδής. Κάποτε, ταξιδεύοντας για την Κούβα ναυάγησε το πλοίο στο οποίο επέβαινε και έμεινε 30 ημέρες πάνω σε μια σχεδία, γεγονός που τον ενέπνευσε στο βιβλίο του «Open boat». Ο Όστερ γράφει το «Φλεγόμενο αγόρι» σαν να κινηματογραφεί ένα ντοκιμαντέρ. Χρησιμοποιεί πολλά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από χειρόγραφα, σημειώσεις, αρθρογραφία, επιστολές του ιδίου και των ανθρώπων δίπλα του, απόψεις του ίδιου του Κρέιν, βάζοντας τον αναγνώστη βαθιά στη σκέψη του βιογραφούμενου συγγραφέα. Ο Κρέιν πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 29 ετών. Ο Όστερ αφήνει τον μετέπειτα διάσημο ποιητή Γουάλας Στίβεν να περιγράψει με τα πιο γκρίζα χρώματα την απαράδεκτη όπως σημειώνει κηδεία του για να καταλήξει στο άρθρο του πως ελάχιστοι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία, οι περισσότεροι αργόσχολοι. «Συνειδητοποίησα , λέει, ότι λίγοι είναι αυτοί που λατρεύουν τους ήρωες. Συνεπώς λίγοι είναι οι ήρωες».

Μια Προµηθεϊκή φλόγα-σκυτάλη από το αγόρι στον άνδρα. Ένα γεράκι που τσιµπολογάει από τη δηµιουργία και µια αέναη ιστορία χωρίς τέλος. Επειδή το ποτήρι είναι θέµα οπτικής για τη χωρητικότητα, πιείτε αχόρταγα ή τσιµπήστε και εσείς σαν κυνηγετικά γεράκια. Σπουδαίο βιβλίο, «βαρύ» σαν εξοµολογηµένη αµαρτία.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Όστερ αναλύει διεξοδικά όλα τα έργα του Κρέιν, άρθρα, νουβέλες, ποιήματα και διηγήματα, όχι όμως ως ψυχρός ακαδημαϊκός, αλλά μεταφέροντας τη δική του παθιασμένη εμπειρία ανάγνωσης και αφοσίωσης, συνθέτοντας ένα συναρπαστικό -ως καλή μυθοπλασία- ανάγνωσμα. Μια εξαντλητική και εντυπωσιακή έρευνα για ένα «φλεγόμενο αγόρι», από εκείνα που πάντα αποτελούσαν τους κεντρικούς πρωταγωνιστές στα βιβλία του Όστερ και που πάντα συνάρπαζαν εμάς, τους αναγνώστες του.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Το «Φλεγόμενο αγόρι» δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Συγκεντρωμένες μαρτυρίες και το αποτέλεσμα της έρευνας του Auster σε μια καλαίσθητη έκδοση από το Μεταίχμιο με την ξεχωριστή, μεταφραστική επιμέλεια της Ιωάννας Ηλιάδη ανάβει τη σπίθα πάνω στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Φωτίζει τον Κρέιν και την ίδια στιγμή συνιστά ένα από τα εκδοτικά γεγονότα της χρονιάς που σαν αυτόχειρας τραβάει στον χαμό της.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Προσωπικά μιλώντας, το βιβλίο που αγάπησα όσο κανένα τη χρονιά που μας πέρασε. Παρότι φαινομενικά πρόκειται για την πληρέστερη βιογραφία του γνωστού Αμερικανού μυθιστοριογράφου, ποιητή και πολεμικού ανταποκριτή Στίβεν Κρέιν από έναν επίσης κορυφαίο λογοτέχνη όπως ο Πολ Όστερ, ουσιαστικά συνιστά έναν μεγάλο φόρο τιμής του τελευταίου προς την υψηλή λογοτεχνία και το ίδιο το συγγραφικό métier.
Μέσα από την αναλυτική, λεπτομερή περιγραφή της μαεστρίας της πένας του Κρέιν ουσιαστικά αναδεικνύεται η μοναδική ματιά του ίδιου του Όστερ ως συγγραφέα και η μεγάλη του δεινότητα στη βαθιά αντίληψη και το στήσιμο των χαρακτήρων, που καταλήγει να είναι ένας τεράστιος φόρος τιμής στην τέχνη της μυθοπλασίας.
Πέρα από όλα τα άλλα, είναι ένα τεράστιο έργο που δείχνει τι συμβαίνει όταν δυο σπουδαίοι συγγραφείς συναντιούνται στις ίδιες σελίδες ξεπερνώντας τα στεγανά των διαφόρων ειδών και αποδεικνύοντας ότι η συγγραφική τέχνη κάνει τους ικανούς δρώντες να μοιράζονται κοινά οράματα και το ίδιο αίμα. Το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, βιβλίο του Πολ Όστερ μέχρι σήμερα.

efsyn.gr

Πώς γίνεται να μου αρέσει μια βιογραφία τόσο που να λαχταρώ να βρω χρόνο και χώρο ώστε να επιστρέψω σε αυτή; Η δεδομένη αφηγηματική δεινότητα του Όστερ δεν ήταν αρκετή ώστε να σταθεί ως ικανή και μοναδική απάντηση στο ερώτημα. Η αγάπη τού συγγραφέα για τον Κρέιν, χωρίς την απαραίτητη μαστοριά, επίσης όχι. Ο συνδυασμός των δύο, ωστόσο, υπήρξε καταλυτικός. 
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Το «Φλεγόμενο αγόρι» του Πολ Όστερ είναι σίγουρα ένα έργο αξιοζήλευτο. Η αγάπη και ο θαυμασμός του για το «φαινόμενο Κρέιν» είναι έκδηλη, αλλά αυτό δεν τον οδηγεί σε καμιά περίπτωση στην απώλεια του μέτρου, της αντικειμενικότητας και της ισορροπίας καθώς κρίνει το σύνολο του έργου του, αλλά και τις συνθήκες μέσα από τις οποίες έζησε και δημιούργησε.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Εκείνο που υποδεικνύει ο Όστερ είναι ο τρόπος με τον οποίο η ατομική εμπειρία και το ψυχικό αποτύπωμα του καθημερινού βιώματος διαθλώνται στο εσωτερικό του λογοτεχνικού κειμένου, αποκτώντας εν κατακλείδι αγνώριστη αυτονομία, που συνιστά και το ύψιστο καλλιτεχνικό ζητούμενο. Έτσι, αντί για τον δημοφιλή βιογραφισμό από τον οποίο πάσχουν πολλές συγγραφικές βιογραφίες με την αναγωγή των βιοτικών δεδομένων σε πυξίδα κατανόησης του έργου, έχουμε μια βιογραφία που επιλέγει να αναγορεύσει το έργο σε πυξίδα για την κατανόηση του βίου.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.