Το έργο της Μαρίζας Ντεκάστρο είναι έγκαιρο και έγκυρο. Η αξία του όμως δεν είναι μόνο αυτή. Η συγγραφέας καταφέρνει να ξεπεράσει τη μονοτονία των επιμορφωτικών οδηγών. Συνήθως, τέτοιες προσπάθειες δεν θέλουν να ξεπεράσουν την αρχική τους αποστολή, που είναι η παροχή πληροφοριών για όσα πρόκειται να δει ο επισκέπτης στο μουσείο. Αυτός ο οδηγός όμως δεν είναι μονότονος. Εξάλλου, το εκτόπισμα των εκθεμάτων είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει κάτι λιγότερο από μεγάλη και ξεχωριστή προσπάθεια. Το βιβλίο δεν «πνίγεται» από λεπτομέρειες. Σίγουρα, δεν θα ήταν άχρηστες, αλλά θα κούραζαν. Παράλληλα, καθετί που παρουσιάζεται γίνεται με ιδιαίτερο τρόπο. Η παρουσίαση είναι όσο το δυνατόν διαφορετική και προσπαθεί να βάλει κάτι παραπάνω από μια ξενάγηση. Η Ντεκάστρο επιλέγει τα πιο ενδιαφέροντα εντός και εκτός μουσείου. Προσπαθεί και επιτυγχάνει να ξεπεράσει τη στείρα γνώση. Εντοπίζει (όσο μπορεί) τα λιγότερο γνωστά εκθέματα. Δεν είναι πολλοί που ξέρουν την ιστορία της «σιωπηλής Αθηνάς» ή για το πώς έγινε σύμβολο της πόλης η κουκουβάγια. Επιπλέον, δίνει απαντήσεις σε μερικά βασανιστικά ερωτήματα: «Από το λατομείο στο εργοτάξιο» (Πώς δούλευαν;), «Εργάτες και μισθοί» (Ποιοι δούλευαν και ποια η αμοιβή τους). Φυσικά και γίνεται αναφορά στην κλοπή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το λόρδο Έλγιν, όπως και στο πώς δημιουργήθηκε το Νέο Μουσείο. Ένας ιδανικός, ελκυστικός οδηγός, με έξυπνο τρόπο γραφής, για παιδιά και μεγάλους. Ένα ταξίδι σε μια λαμπρή εποχή, σε μια σπουδαία στιγμή της ανθρωπότητας.