Lila Konomara’s book is ambitious and well written, and its subject appeals to our deeper sensitivity. Austere in its narrative form, it deals with her favorite thematic motifs: love, the self, decay, time, triumphs and defeats […] 

Η Λίλα Κονομάρα έχει δώσει τα λογοτεχνικά διαπιστευτήριά της εδώ και δύο χρόνια, με δύο νουβέλες που έφεραν τον τίτλο Μακάο (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού Διαβάζω). Το νέο της βιβλίο είναι φιλόδοξο, καλογραμμένο και με θεματική που αγγίζει άμεσα τις ευαίσθητες εσωτερικές χορδές. Ο λόγος για το μυθιστόρημα Τέσσερις εποχές - Λεπτομέρεια, με το οποίο η συγγραφέας δοκιμάζεται στη λιτή αφηγηματική φόρμα και στα αγαπημένα της θέματα: τον έρωτα, "τον αιώνιο εαυτό μας", τη φθορά, το χρόνο, την αναζήτηση, τις ανατροπές, τις νίκες και τις ήττες [...]  

Στο δεύτερο βιβλίο της βραβευμένης Λίλας Κονομάρα, ένα παράξενο ζευγάρι ηλικιωμένων προσπαθεί να βγει από το υπαρξιακό του τέλμα. Δεκάδες μικρά μυστικά τους σκοτώνουν, θα τους σώσει όμως το μεγαλύτερο: το μυστικό ενός φόνου! Το νέο βιβλίο της [...] έρχεται να αφαιρέσει τα πολλά στολίδια της αφηγηματικής πλοκής και να αφεθεί τρόπον τινά στην ουσία, στον ωκεανό των συναισθημάτων, των μύχιων σκέψεων, των μυστικών, των οποίων ζητείται ο πυρήνας. [...]  

Lila Konomara’s second book, after the award-winning Macao, not only justifies the praise it received but also proves that the author has much to offer to modern Greek literature. Her narative is dense, meaningful, with well-developed characters. It manages to shed light on the details of the daily life of an unusual couple, brought together out of necessity.  

Έχοντας διαβάσει και το δεύτερο βιβλίο της Λίλας Κονομάρα, η αρχική μου άποψη για τη συγγραφέα πατάει πλέον πιο γερά στα πόδια της. Γιατί είναι παρακινδυνευμένο να μιλάς με διθυράμβους για κάποιον, έχοντας δει μόνο το πρώτο δείγμα της δουλειάς του. Το ευτυχές όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι και το δεύτερο δείγμα δουλειάς της Λίλας Κονομάρα, που κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω» για το 2003 («Μακάο»), αποδεικνύει όχι μόνο ότι η εν λόγω βράβευση δεν ήταν τυχαία, αλλά και ότι πρόκειται για μία συγγραφέα που φαίνεται ότι έχει να προσφέρει στη νεοελληνική λογοτεχνία. Ένα κείμενο δουλεμένο, μεστό, πλήρες νοημάτων, με σωστά σμιλεμένους χαρακτήρες, φωτίζει τη... λεπτομέρεια της ζωής ενός ασυνήθιστου ζευγαριού που συγκατοικεί σε προχωρημένη ηλικία.  

Lila Konomara’s text is transformed into a small musical piece, allusive, austere, and focusing on aspects of everyday life, exploring the grey areas of ordinary life.  

Το κείμενο της Λ. Κονομάρα αναπτύσσεται σαν ένα μικρό μουσικό έργο, υπαινικτικό, λιτό, εστιάζει στις πτυχώσεις της καθημερινής ζωής και διερευνά τα δύσκολα καθημερινά ανθρώπινα τοπία.