Ένας λαθρεπιβάτης στην Κιβωτό του Νώε μάς δίνει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα — μια εκδοχή αναπάντεχη, ανατρεπτική, ολότελα διαφορετική από την επίσημη, που φωτίζει καλειδοσκοπικά την ιστορία του κόσμου. Ο Νώε αποβιβάζεται από την Κιβωτό, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε το ταξίδι του ξεχνιούνται. Σε αυτό επανέρχονται σε άλλους αιώνες και άλλες εποχές πολλοί και διάφοροι.
Ο Μπαρνς συνθέτει μια ιστορία ασυνήθιστη, ελαφρώς παράξενη, που συνιστά μια απολαυστική πρόκληση για τη φαντασία του αναγνώστη. Φιλόδοξο αλλά προσιτό, πνευματώδες αλλά παιγνιωδώς σοβαρό, η Ιστορία του κόσμου σε 10 ½ κεφάλαια είναι το έργο ενός λαμπρού μυθιστοριογράφου.

ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

Αστείο, εγκεφαλικό, εικονοκλαστικό ή απλώς απολαυστικό.
Σάλμαν Ρούσντι, Observer

Θα το διαβάσετε και θα το ξαναδιαβάσετε και γιατί όχι; Είναι πραγματικά άφθαστο.
Ανν Σμιθ, Literary review

Αστείο, ειρωνικό, βαθυστόχαστο, απροσδόκητο. Μια βουτιά στα βάθη της λύπης και της απώλειας.
Ναντίν Γκόρντιμερ, συγγραφέας

Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει ηθική και πνευματική τροφή, πολύ περισσότερη απ’ όση θα βρείτε μέσα στην εφημερίδα σε έναν ολόκληρο μήνα… Αφήγηση και διδασκαλία που σαγηνεύουν, απελευθερώνουν και, πάνω απ’ όλα, μαγεύουν.
Financial Times

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Τι είναι η ιστορία του κόσμου; Μόνο φωνές που αντηχούν στο σκοτάδι· εικόνες που λάμπουν για μερικούς αιώνες και μετά ξεθωριάζουν· ιστορίες, παλιές ιστορίες που μερικές φορές φαίνεται πως αλληλοεπικαλύπτονται· και παράξενοι σύνδεσμοι, άτοποι συσχετισμοί. Βρισκόμαστε ξαπλωμένοι στο νοσοκομειακό κρεβάτι του παρόντος (τι ωραία καθαρά σεντόνια που έχουμε στις μέρες μας) και στις φλέβες μας σταλάζει σαν ορός η ψευδαίσθηση των καθημερινών ειδήσεων. Νομίζουμε πως ξέρουμε ποιοι είμαστε, κι ας μη γνωρίζουμε επακριβώς για ποιο λόγο βρισκόμαστε εδώ ή πόσο καιρό θα υποχρεωθούμε να παραμείνουμε. Κι ενώ δυσανασχετούμε και συστρεφόμαστε γεμάτοι επιδέσμους και αβεβαιότητα –άραγε παρουσιαστήκαμε εθελοντικά ως ασθενείς;– κατασκευάζουμε φανταστικές ιστορίες. Επινοούμε μια ιστορία για να καλύψουμε γεγονότα που αγνοούμε ή δεν αποδεχόμαστε· παίρνουμε μερικά αληθινά γεγονότα και υφαίνουμε γύρω τους μια καινούργια ιστορία. Μόνο η μυθοποίηση ανακουφίζει τον πανικό και τον πόνο μας – κι αυτό το αποκαλούμε ιστορία».

«Ιστορία δεν είναι ό,τι έχει συμβεί· είναι απλώς ό,τι μας λένε οι ιστορικοί. Δηλαδή ότι υπήρξε κάποιο μοντέλο, κάποιο σχέδιο, ένα κίνημα, η εξάπλωση και η προέλαση της δημοκρατίας· μια ολόκληρη ταπετσαρία με τη ροή των γεγονότων και συνάμα μια σύνθετη, συνεκτική και ευεξήγητη αφήγηση. Η μια ωραία ιστορία φέρνει την επόμενη. Στην αρχή είχαμε βασιλιάδες και αρχιερείς με κάποιες παρασκηνιακές διορθωτικές επεμβάσεις εκ μέρους του Θεού, μετά είχαμε την προέλαση των ιδεών και τα μαζικά κινήματα, ύστερα κάποια μικρογεγονότα σε τοπική κλίμακα που σήμαιναν όμως κάτι ευρύτερο, πάντοτε όμως έχουμε να κάνουμε με συνάφεια, πρόοδο και νόημα: το μεν έφερε το δε, το τάδε συνέβη εξαιτίας του δείνα. Κι εμείς, οι αναγνώστες της ιστορίας, οι άνθρωποι που την υπέστησαν, αναζητούμε στο μοντέλο ελπιδοφόρα συμπεράσματα γι’ αυτό που θα ακολουθήσει».

Επισκεφθείτε το site του συγγραφέα.