Στην Περ αρέσει να έρχονται οι γονείς στο σχολείο για να παρακολουθούν τις παραστάσεις τους, αλλά αισθάνεται άβολα όταν βρίσκεται με άγνωστο κόσμο στην παραλία. Της αρέσουν τα χάδια και οι αγκαλιές από τη μαμά, τον μπαμπά, τη γιαγιά και τη φίλη της τη Σομόν, αλλά όχι από τον δάσκαλο της μουσικής, τον κύριο Βεραμάν, και μάλιστα χωρίς την άδειά της. Η Περ θέλει να επιλέγει εκείνη πού θα δίνει τα φιλιά της και γι’ αυτό δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να φιλά γνωστούς και συγγενείς, όταν έρχονται καλεσμένοι στο σπίτι. Η Περ είναι γενικά φιλική με όλους, αλλά δεν μιλάει και πολύ περισσότερο δεν ακολουθεί ξένους, ακόμα κι αν της πουν να παίξουν μαζί ή να την πάνε στους γονείς της. Όταν προβληματίζεται και έχει απορίες απευθύνεται πάντα στους δικούς της ανθρώπους…
Η Μαριέττα Κόντου και η Χρύσα Σπυρίδωνος δημιουργούν με τρυφερότητα, προσοχή, αλλά κυρίως πολλή αγάπη ένα βιβλίο για τον σεβασμό των ορίων του ανθρώπινου σώματος. Όλα τα παιδιά οφείλουν να λένε «όχι», «δεν θέλω» ή «δεν επιτρέπω». Κυρίως, όμως, οφείλουν να μιλάνε στον μπαμπά, τη μαμά και τους δικούς τους ανθρώπους για όσα πράγματα τα προβληματίζουν ή τα κάνουν να νιώθουν άσχημα και άβολα. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να νιώσουν ασφαλή, χαρούμενα και ευτυχισμένα. Η ηρωίδα του βιβλίου είναι αξιαγάπητη και θα αγαπηθεί πολύ από τους μικρούς αναγνώστες. Αξίζει να αναφερθεί πως στο τέλος του βιβλίου δίνονται χρήσιμες πληροφορίες και πολύτιμες συμβουλές για όσους, γονείς και εκπαιδευτικούς θελήσουν να προσεγγίσουν το δύσκολο αυτό θέμα.