Στην ίδια πλευρά του Ατλαντικού, πιο κεντρικά και με διαδρομή από τη Μινεσότα στην Αριζόνα, η σχεδόν δεκαοκτάχρονη Σάρλοτ ή Τσάρλι Ντέιβις, αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει με θάρρος στη ζωή της, η οποία μέχρι τώρα δεν ήταν καθόλου μα καθόλου γενναιόδωρη. Στο «Διαλυμένο κορίτσι της Kathleen Glaskow, η Σάρλοτ είναι ένα νεαρό κορίτσι που νοσηλεύεται σε κλινική για εφήβους με αυτοκαταστροφικές, αυτοκτονικές συμπεριφορές.
Αυτοτραυματιζόμενη για χρόνια, με ουλές παντού στο σώμα, η Σάρλοτ μαζεύει όσο θάρρος της έχει απομείνει για να συνεχίσει να ζει και όχι απλώς να αναπνέει. Η συγγραφέας ξετυλίγει τη ζωή της Σάρλοτ με συνεχή flash back, με ερεβώδεις καταδύσεις στο παρελθόν της, ενώ συγχρόνως τολμά να αναδείξει τις πτυχές της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας κοινωνίας, στην οποία παιδιά, νέοι, κορίτσια και αγόρια είναι απλώς αναλώσιμο είδος. Όπως επίσης οι γονεϊκές σχέσεις και οι φιλίες και φυσικά οι αξίες. Κάθε πράγμα έχει την τιμή του σε χρήμα, στον κόσμο που μεγαλώνει η Σάρλοτ, ενώ η αγάπη και ο σεβασμός είναι αυτά που λείπουν βασανιστικά. Η ηρωίδα θα καταφέρει να βρει την ακτίνα φωτός, σαν ένας σύγχρονος Όλιβερ Τουίστ, που θα την οδηγήσει στο ξέφωτο της ζωής, αλλά η διαδρομή θα είναι μακριά και δύσκολη.
Η ίδια η Γκλάσκοου στον επίλογο της έκδοσης, αναφέρεται στα δικά της προβλήματα με τον αυτοτραυματισμό στην εφηβεία της και τον προσωπικό της αγώνα. Η γραφή της είναι γυμνή από λογοτεχνικά στολίδια, στεγνή, διαξιφιστική. Δεν ωραιοποιεί, γράφει νεονατουραλιστικά. Περιγράφει μια φέτα ζωής που απάδει από τα γυαλιστερά πρόσωπα του instagram. Φωτίζει τον πόνο, την απόγνωση, τις ενοχές και κυρίως την έλλειψη δομημένων και ειλικρινών οικογενειακών σχέσεων που στοιχειώνει πολλά παιδιά. Ιδίως τα παιδιά του περιθωρίου, εκείνα που βρίσκονται στον πάτο της νέας κοινωνικής συνθήκης των δύο τρίτων. Εκείνα που το σκάνε από το σπίτι, που μπλέκουν με ουσίες άθελά τους, που μπερδεύονται από αγοραίες σχέσεις, που προσπαθούν να αναπνεύσουν και δεν μπορούν. Η Γκλάσκοου γράφει έχοντας πολύ καλή γνώση του υλικού από το οποίο συνθέτει την ιστορία. Καλοχτισμένοι χαρακτήρες, χωρίς ψιμύθια ή περιγραφικότητες, διάλογοι με ταχύτητα και ρεαλιστική χρήση της γλώσσας. Η μετάφραση της Άντζης Κουνάδη πιάνει πραγματικά τον γλωσσικό και εκφραστικό παλμό του πρωτότυπου κειμένου.
Η αλήθεια του «Διαλυμένου κοριτσιού» μπορεί να ξεβολεύει, αλλά λυτρώνει. Οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες θα ακολουθήσουν με κομμένη την ανάσα την πορεία της Σάρλοτ προς την αληθινή ζωή. Αληθινή και όχι απαραιτήτως λαμπερή. Η έκδοση συνοδεύεται με ένθετο που αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο αφορά ερωτήσεις αυτογνωσίας και ασκήσεις ενδυνάμωσης του εαυτού. Το δεύτερο, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και από άποψη ψυχολογίας, διδακτικής και θεάτρου, αποτελείται από θεματικές ενότητες. Σε αυτές ο αναγνώστης ή η ομάδα καλούνται με αφορμή κομμάτια της ιστορίας να χτίσουν τις δικές τους εκδοχές, αλλά και να τολμήσουν την ενδοσκόπηση διά της επιτέλεσης. Πρωτότυπη σύλληψη, απολύτως εναρμονισμένη με τη χρήση του θεάτρου και της λογοτεχνίας στην ψυχική υγεία και στη διαχείριση εφηβικών ομάδων. Η πορεία του βιβλίου είναι εντυπωσιακή: αποτελεί ένα διεθνές best seller, ενώ προτείνεται και από το #BookTok.

Το βιβλίο αποκαλύπτει ένα κοινωνικό ζήτημα που περνάει στα ψιλά, αλλά δεν είναι περιθωριακό, όπως φαίνεται από τις στατιστικές που παραθέτει η συγγραφέας στο τέλος του. Είναι η ιστορία της χαμένης στους μαιάνδρους του αυτοτραυματισμού (χάραγμα, κάψιμο, τρύπημα του σώματος) ως δήλωση για τον εαυτό της, ως εσωτερίκευση μιας απελπισίας που έχει πολλά πόδια. Η συγγραφέας ομολογεί πως έγραψε αυτό το κυριολεκτικά σπαραχτικό μυθιστόρημα επειδή και η ίδια βυθίστηκε στην απόγνωση που την οδήγησε στους αυτοτραυματισμούς. Γράφοντας, θέλει να πει στις παλιές της συντρόφισσες ότι δεν είναι ούτε οι μόνες ούτε μόνες. Ο δρόμος για την ίαση, για «το στήσιμο ξανά στα πόδια» υπάρχει! Οπωσδήποτε για νεαρούς ενηλίκους!

Το «Διαλυμένο κορίτσι» είναι ένα εντυπωσιακό βιβλίο. Ένα βιβλίο που ώρες ώρες σε κάνει να κλαις —όχι να συγκινείσαι: να κλαις—, να συμπάσχεις με την Τσάρλι και τα άλλα κορίτσια, και να εύχεσαι όλα αυτά να είναι απλώς επινοήσεις της συγγραφέως. Δεν είναι. Η Kathleen Glasgow βίωσε η ίδια, στο πετσί της —κυριολεκτικά…—, πολλά από αυτά που περιγράφει, και έγραψε αυτό το μυθιστόρημα ουσιαστικά για να ψάξει μέσα της και να δει «τι φταίει», ποιες είναι οι ρίζες του κακού, και πώς θα μπορούσε να γιατρευτεί.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ένα άκρως συγκινητικό και βαθιά λυτρωτικό βιβλίο. Ο λόγος για το «Διαλυμένο κορίτσι», βιβλίο-ντεμπούτο της Kathleen Glasgow, η οποία κατάφερε να θίξει αρκετά δύσκολα και βαριά θέματα, με ιδιαίτερο τρόπο εξιστόρησης, αλλά πάντα με την αρμόζουσα ευαισθησία και χωρίς να καταφύγει στην εύκολη επιλογή της ωραιοποίησής τους με περιττές λογοτεχνικές φανφάρες. Είναι ένα βιβλίο όσο πρέπει σκοτεινό, για να δώσει τη θέση που αρμόζει στο φως που όλοι μας ψάχνουμε ανά καιρούς να βρούμε, και συχνά σπαρακτικό, αλλά πάντα αισιόδοξο, καθώς όπως μας υπενθυμίζει, όταν κάποιος πάρει την απόφαση να λάμψει και να αναδυθεί από τα σκοτάδια και να βρει από την αρχή τον εαυτό του, τίποτα και κανείς δεν μπορεί πραγματικά να τον σταματήσει. Πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια ο οδηγός συζήτησης για το βιβλίο, με ερωτήσεις αυτογνωσίας και βιωματικές ασκήσεις.

Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι. Ένα μυθιστόρημα για το πώς να είσαι καλός κι ευγενικός πρώτα με τον εαυτό σου και μετά με όλους τους άλλους. Η Kathleen Glasgow δεν μασάει τα λόγια της και δεν χαϊδεύει τα αυτιά των αναγνωστών. Απεικονίζει τα πράγματα με το όνομά τους, χρησιμοποιώντας συχνά σκληρό, ωμό λεξιλόγιο, για να διατυπώσει την αλήθεια και τις καταστάσεις τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ήρωές της.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.