Σαν διήγηση ονείρων, ο αφηγητής περιγράφει επεισόδια από τη ζωή του, που ελίσσεται και μεταλλάσσεται σε έναν κόσμο όπου συγχέονται το λογικό και το υπέρλογο, σε έναν κόσμο όπου η καθημερινότητα γίνεται μοναδική και η εσωτερική πλοκή του ήρωα είναι καίρια για την εξέλιξη των πραγμάτων. Ο ήρωας-αφηγητής αποσυνδέει την πραγματικότητα και βλέπει το κάθε περιστατικό ξεχωριστά, σαν διαδοχικά αλλά ασύνδετα καρέ ενός ονείρου. Αυτή η προσέγγιση του δίνει μια πνευματική ελευθερία, ελευθερία από το εγώ, τη λογική, τον τόπο και τον χρόνο, το συμφέρον, όλα τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε απτή πραγματικότητα. Αυτό όλο είναι ένας τρόπος εσωτερικής λειτουργίας για τον αφηγητή, ο οποίος το βλέπει σαν νήμα, που μόλις το βρεις, το κρατάς κι αυτό δεν κόβεται, αλλά σε οδηγεί συνέχεια σε ένα δρόμο με εκπλήξεις, απρόοπτα, όπου όλα αποκτούν διαφορετική σημασία και γίνονται συγκλονιστικά.