Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί να συμβάλει στην προώθηση του επιστημονικού, κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου που επιδιώκει την ποιοτική αναβάθμιση των όρων με τους οποίους διδάσκεται η ιστορία στο σχολείο.

Οι σκοποί, το περιεχόμενο, η διδακτική μεθοδολογία, οι στόχοι και τα αποτελέσματα του μαθήματος της Ιστορίας έχουν ιδιαίτερη εκπαιδευτική σημασία, γιατί, μεταξύ άλλων, συμβάλλουν στη σύνθεση της ατομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και εθνικής συνείδησης και ταυτότητας. Γι' αυτόν τον λόγο και οι ιστορικοί, κοινωνικοί, παιδαγωγικοί και εκπαιδευτικοί όροι του μαθήματος δεν μπορούν να καθορίζονται με βάση παραδοσιακά ή σύγχρονα ιδεολογήματα αλλά με βάση την επιστημονική έρευνα και τον επιστημονικό και κοινωνικό διάλογο.

Το βιβλίο παρουσιάζει μια θεωρητική διερεύνηση της ιστορικής σκέψης και γνώσης, σύμφωνα με «παραδοσιακές», «μοντέρνες» και «μεταμοντέρνες» προσεγγίσεις της ιστορίας και της ιστορικής εκπαίδευσης και ένα αντίστοιχο αναλυτικό σχήμα για τη μελέτη της ιστορικής σκέψης των παιδιών, με διαφορετικά, θεωρητικά και ερευνητικά κριτήρια.

Επίσης συζητά αναλυτικά τα πορίσματα μιας τριετούς έρευνας της ιστορικής σκέψης παιδιών, με βάση την οποία διατυπώνονται συμπεράσματα και θέσεις για την σχολική ιστορία.