[…] ο Ακρίβος αναφέρεται στην παράβαση του άβατου του Αγίου Όρους. Η γυναικεία παρουσία σηματοδοτεί την παράβαση των χιλίων χρόνων. Επίσης, η ανακάλυψη του πτώματος της γυναίκας μπλέκει τα πράγματα. Το κουβάρι της πλοκής το ξετυλίγει αργά ο ίδιος ο συγγραφέας με έξυπνο τρόπο και με εξαιρετική διεισδυτικότητα. Όπως ο Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο στο Όνομα του ρόδου, έτσι και ο Ακρίβος μας οδηγεί μέσα από την οντολογική και ιδεαλιστική θεώρηση στο χτίσιμο της ιστορίας, αλλά και θέτει στόχο να μας κατευθύνει με μοναδικό σκοπό την εσωτερική αναπτέρωση. Εξετάζει πρώτα τους βασικούς υπόπτους. […] Η απάντηση θα δοθεί στο τέλος, αφού ο συγγραφέας καταφέρει αριστοτεχνικά, κατά τη διαδρομή, να ανατρέψει τις υποθέσεις και να χτίσει το οικοδόμημά του. Και όλα αυτά με αφηγηματική δεινότητα που δημιουργεί ένα χορταστικό μυθιστόρημα που διαβάζεται με ευχαρίστηση και που δίνει την επιλογή στον αναγνώστη να το προτείνει και σε άλλους, ως ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα της χρονιάς που πέρασε.