Στο Μαύρο χρήμα έχουμε ποιήματα που, σαν το σουσάμι ανάμεσα στα δόντια, ενοχλούν. Με ειρωνεία, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, με το απροσδόκητο μήνυμα, το αλλόκοτο περιεχόμενο, το περίεργο ύφος, συναντούν τις προκλήσεις της κατακερματισμένης ελληνικής και παγκόσμιας καθημερινότητας όπου επικρατεί η αρπακτικότητα, η απληστία, η βουλιμία, η βία. Εδώ ο Ντίνος Σιώτης (Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2006 για τη συλλογή του Αυτοβιογραφία ενός στόχου) έχει γράψει ποιήματα που κρατούν αποστάσεις από τους πολιτικούς αλλά όχι από την πολιτική, από την εξουσία αλλά όχι από την αφόρητη πραγματικότητα, δίνοντας σφυριές στην ανοησία και την ασχήμια. Ποιήματα πρωτότυπα που δεν ναρκισσεύονται στον γυάλινο πύργο τους αλλά αντιστέκονται στη μικρότητα, μια και όπως είπε ο μεγάλος Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς, «κάθε καλό ποίημα είναι μια πράξη αντίστασης». Σε καιρούς βαθιάς παγκόσμιας υπαρξιακής κρίσης, το Μαύρο χρήμα ξεπλένει την οργή, θέτοντας ερωτήματα που μας αφορούν: Πού πήγε η χαμένη αξιοπρέπεια; Γιατί τόση παρακμή; Γιατί χαμήλωσε τόσο πολύ ο ουρανός;