Το βιβλίο περιλαμβάνει εικόνες εμπνευσμένες από τη μορφή και το έργο του Αλεξανδρινού φιλοτεχνημένες από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη καθώς και μια ανθολόγηση 58 ποιημάτων του Κ. Π. Καβάφη από τον ζωγράφο.

Ο Καβάφης του Γιάννη Ψυχοπαίδη δεν είναι μια κλασική, παραδοσιακή σειρά πορτρέτων που προσπαθούν να ανταποκριθούν στη γνωστή φιλαρέσκεια και κοκεταρία του ποιητή. Είναι μια άσκηση ερμηνείας των κρυμμένων γνωρισμάτων που αποκαλύπτει σταδιακά το έργο του Αλεξανδρινού σε όσους το προσεγγίζουν με άδολες προθέσεις και χωρίς προκαταλήψεις. Η χρωματική γκάμα των πορτρέτων του, την οποία υπαγορεύει το κάθε φορά συγκεκριμένο θέμα, καθώς και η σχεδόν ανορθόδοξη σύνθεσή τους, κατακερματίζουν το πασίγνωστο πρόσωπο (ή μήπως, προσωπείο;) του Καβάφη και επιχειρούν μιαν ανασύνθεση, ικανή να συγκρατήσει και να μεταδώσει στον θεατή την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών του καβαφικού έργου.
Απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου

Μια αχνή, επιλεγμένα λιτή εικαστική αίσθηση διαχέεται στην ποίηση του Καβάφη και ο τόπος, το τοπίο, το περιβάλλον αισθητικοποιούνται και αποκτούν ιδιαίτερους ανεπαίσθητους χρωματισμούς.

Στο ατμοσφαιρικό σκούρο της νύχτας γεννιούνται οι πιο ευαίσθητες αποχρώσεις της μελαγχολίας. Η αναμμένη λάμπα –από τες εννιά που άναψα την λάμπα– έχει σημαδέψει τη μετάβαση από το φως στο σκοτάδι και από το σκοτάδι στο φως της δημιουργικής ενδοστρέφειας. Μες στες σκιές και μες στα φώτα της βραδυάς, αχνοφέγγει ένα ιρίδισμα χρώματος όταν αυτό αγγίζει το αγαπημένο πρόσωπο, τα καθημερινά αντικείμενα μιας συναισθηματικά φορτισμένης ζωής, τα απλά και τα στοιχειώδη του έγκλειστου ιδιωτικού βίου.
Γ. Ψ.